Categorie: Vermaak

Speelgoed is er in alle maten en vormen. Letterlijk en figuurlijk. Kinderen kunnen de dag van vandaag kiezen uit een hele hoop verschillende soorten speelgoed van uiteenlopende merken. Maar welke vijf speelgoedmerken zijn er op dit moment erg populair?

Wij hebben de 5 beste speelgoedmerken van dit moment eens op een rijtje gezet. Hierbij keken we naar het aanbod, de kwaliteit van het speelgoed en natuurlijk ook de duurzaamheid en het ontwerp.

Kids Concept

Kids Concept is een speelgoed bedrijf dat in 2007 in Zweden werd opgericht. De designs en het speelgoed stralen Scandinavisch minimalisme en kwaliteit uit.

Kids Concept maakt speelgoed voor een heleboel verschillende leeftijdscategorieën. Zo zien we bijvoorbeeld de prachtige Baby Gym, maar hebben ze ook mooie, zachte hobbelmammoeten of zelfs stoere tipi tenten.

Het merk besteed veel aandacht aan het ontwerp van de artikelen, wat van Kids Concept dan ook een van de beste speelgoedmerken van dit moment maakt. Ze werken met verschillende collecties zoals Neo, Edvin, Aiden, Bistro… met elk een eigen kleurschakering en stijl.
Kids Concept is een van die merken die schattig, modern en vooral mooi kinderspeelgoed op de markt brengt waar jij en je kinderen nog jaren van kunnen genieten.

Bekijk hier het Kids Concept speelgoed assortiment.

Jipfish

Jipfish is een Nederlands merk dat gevestigd is in Den Haag. Dit Nederlandse merk ontwikkelt kinderkarretjes. Deze karretjes kunnen zowel gebruikt worden om je kinderen in voort te trekken of om hun speelgoed in op te bergen en mee te zeulen.

Deze moderne bolderkar is van hoogwaardige kwaliteit en gemaakt uit duurzame materialen. De Jipfish karretjes zijn daarbij ook beschikbaar in een hele hoop kleuren.

Jipfish is een van de beste merken van dit moment omdat ze de oude bolderkar in een modern jasje hebben gestoken met het oog op comfort en aanpasbaarheid. Zo kan je bijvoorbeeld speciale stickers kopen om op de zijkant van je karretje te plakken. Daarnaast gebruiken ze enkel duurzame materialen om de afvalberg te verkleinen en zijn de karretjes erg veilig.

Design Letters

Hoewel de naam van het merk anders doet vermoeden doet Design Letters heel wat meer dan enkel letters ontwerpen. Dit Deense bedrijf opgericht in 2009 daagt jouw kind uit zijn of haar creativiteit te gebruiken met hun prachtige hamerspel of met hun mooie witte keukentje.

Design Letters staat voor mooie ontwerpen met duurzame materialen. De Hammer Artist bijvoorbeeld is zo mooi dat je’m wel aan de muur kan hangen, en de Chef schort staat waarschijnlijk prachtig op je kleine spruit.

Banwood

Banwood is een Duits fietsenbedrijf dat prachtige vintage geïnspireerde fietsen voor kinderen op de markt brengt. Naast kinderfietsen produceren zij ook loopfietsen en kinderhelmen zodat je kleine deugniet altijd veilig op de fiets zit.

Dit prachtige Scandinavische design straalt in al zijn eenvoud. De fietsjes in pastelkleuren – of chroom voor de stoere jongens, komen elk met een afneembaar rieten mandje en zijn perfect veilig voor je dreumes.

De fietsen van Banwood zijn zonder twijfel van de mooiste kinderfietsen van dit moment, wat hen een plaatsje in deze top 5 verdient.

Sarah And Bendrix

Is een speelgoedbedrijf dat in 2009 werd opgericht als een bedrijf dat trouw en trouw-verjaardagscadeaus maakte. De eigenaar, Veronika, zag echter al snel in dat ze liever kinderspeelgoed maakte.

Dit prachtige kinderspeelgoed uit duurzaam hout is niet enkel erg mooi, het is eveneens educatief. De diertjes leren kinderen tellen (Bartholomew) Ruimtelijk inzicht ontwikkelen ( Wilbur, Benedict, Odette) of zelfs trommelen (Arthur, Montgomery)

Sarah And Bendrix is een klein bedrijfje dat oog heeft voor een mooi ontwerp, duurzame materialen, en schattige dierenvriendjes die jouw kinderen helpen opgroeien.

Het was een geweldige dag! De zon scheen en ik had dus echt geen zin om mijn huis schoon te maken. De winter duurde nu al wel lang genoeg en ik snakte naar een glaasje wijn op het nieuw aangelegde terras. Ook al vereisen deze berenkoude temperaturen dat ik me goed inpak met sjaal en muts. Maar goed… Ik heb twee kleine koters, Elsa en Sven, en die dorstten de kou niet te trotseren. Er zat dus niets anders op dan, dit ideale scenario aan mij voorbij te laten gaan. In plaats daarvan besloten we enkele vriendjes van mijn koters uit te nodigen, zodat we er alsnog een leuke middag van konden maken.

Mijn huis leek wel een veldslag! Wat zeg ik…?! Misschien nog wel erger dan dat!

Zo gezegd, zo gedaan. Rond een uur of twee in de middag ging de bel. Ding, dong! Daar stonden, precies op tijd, de ouders van Lucas, Julia en Noah voor de deur… Allen met een brede grijns en een twinkeling in in hun ogen. Logisch, want zij konden waarschijnlijk wel genieten van dat glaasje wijn in de schaarse winterzon. Bijna in koor vertelden ze mij hoe leuk ze het vonden dat hun kroost een middagje met mijn Elsa en Sven zouden spelen. Thuis zitten vind geen enkel kind natuurlijk leuk. En door al dat binnen zitten tijdens de winter sparen kids een flinke hoeveelheid energie op, dat zij vervolgens in een middag zo ineens weer kwijt kunnen zijn… En dat is iets wat ik gedurende de daaropvolgende uren aan de levende lijven zou ondervinden.

Iedere ouder kent het vast wel… Kids kijken eerst de kat uit de boom. Zo ook hier, althans… De eerste dertig minuten. Want vanaf dat moment voelden zij zich steeds meer op hun gemak, en werd er steeds meer speelgoed uit de kasten getrokken. Mijn huis leek wel een veldslag! Wat zeg ik…?! Misschien nog wel erger dan dat! Het leek wel alsof er een atoombom ontploft was, in mijn normaal zo opgeruimd en geordend rijtjeshuis! Met de handen in het haar probeerde ik mijn kroost tot orde te roepen en hen tot opruimen aan te zetten. Maar stiekem wist dat deze ambitieuze poging volkomen zinloos was. Ze waren inmiddels hyperactief en druk met hun vriendjes aan het spelen. Mama zal alles wel weer opruimen. Niet?

Het is geweldig om kinderen in huis te hebben, maar soms denk je bij jezelf: waarom ik? Je weet waarschijnlijk wel hoe het is om vijf kinderen de hele dag in huis te laten rennen en spelen! Het hele huis was een verschrikkelijke puinhoop en ik had al wel zeker zeven keer op een lego-blokje getrapt, toen ik besloot dat het genoeg was. Ugh…!

Ik begon duchtig met het opruimen van een ontelbare hoeveelheid kleine blokjes, 13  autootjes, 9 kleine diertjes, 5 knuffels, een set kleurpotloden en kleurenboek en talloze poppetjes. Waarop de vijf bengeltjes dan toch maar besloten schooltje te willen spelen. Dus had ik, even het rijk voor mij alleen om mijn woonkamer weer een beetje op orde te krijgen.

Ik plofte even neer in de zetel met een grote kop thee en keek even naar de rest van de rommel op de vloer.

Ik plofte even neer in de zetel met een grote kop thee en keek even naar de rest van de rommel op de vloer. Ik had wat vooruitgang geboekt – maar na deze dampende kop kamillethee had ik nog heel wat werk voor de boeg. Zo zag ik dat alle knuffels van mijn dochter naast me in de zetel zaten – die moesten terug naar de kamer, en dat de kleurpotloden (inclusief een heleboel slijpsel) samen met de kleurboeken op mijn hoogpolig tapijt lagen. Geweldig.

Op de zolderkamer is er namelijk erg weinig dat stuk kan. Buiten het schoolbord van mijn dochter en enkele oude kinderstoeltjes, die tijdens de zomer normaal in de tuin staan, kan er ook heel erg weinig rommel gemaakt worden. Dacht ik…

Hah! Ik had mijn bengels onderschat. Wist ik nu dan nog steeds niet dat vijfjarigen magische rommelkrachten hebben? Toen ik pakweg twintig minuutjes later de zolderkamer binnen kwam lopen, vond ik mijn hele make up tas over de vloer uitgestrooid. Ik dacht dat ik ging flauwvallen! Niet alleen hadden ze Lucas, een stille roodharige jongen die sinds November in het klasje van mijn dochter zit, helemaal geschminkt, de witte inbouwkasten en oude frigo waren omgetoverd tot artistieke kunstwerkjes uit mascara en lippenstift. Wat een geluk dat ik zo slim was geweest om onze slaapkamer op slot te doen!

Ik keek mijn dochter Elsa boos aan. Ze wist erg duidelijk dat ze wat fout had gedaan en ontweek mijn blik. Kees stond beteuterd in de hoek naar zijn voeten te staren en de andere bengels verstopten hun lippenstiftrode handen achter hun rug. Het was tien na vijf en binnen een goede veertig minuten zouden er drie paar ouders aan mijn deur staan. Wat keek ik uit naar dat verlossende moment!

“Oke jongens en meisje!” ik klapte in mijn handen en liet mijn ogen over de grote hoop make up op de vloer glijden. Bingo! Ik nam mijn make up remover bij de hand en verloste Lucas van zijn New York Fashion Week waardige visagie.

“Laten we een spelletje spelen!” probeerde ik die vijf kleuters te motiveren. “Wat gaan we spelen mama?” Vroeg mijn dochtertje.
“We spelen poetsvrouw!” Ik gaf mijn dochtertje en Lucas een microvezeldoekje en de andere drie kregen een handdoek. Ondertussen liet ik hen de witte kastdeuren afvegen met een hele hoop make up remover. De kindjes hadden duidelijk heel wat plezier en vroegen me wat ze nu mochten schoonmaken (‘Soonmakeh’).

Ik haalde mijn schouders op en kon niet zo direct wat bedenken – tot ik de berg vaat in de wasbak zag staan. Twintig minuten later ging de bel een eerste keer. Noah’s moeder kwam hem oppikken en was verbaasd toen ze haar kleine dreumes op het aanrecht zag zitten met een vaatdoek in de hand.

“Hoe heb jij dat voor mekaar gekregen?” vroeg ze me lachend. Ik vond het best haar niets te vertellen over het lipstick voorval en haalde mijn schouders op. “Geen idee, maar hij mag in elk geval nog wel een keertje langskomen!”